Transparantie
De vraag of de markt door de introductie van banksparen transparanter is geworden, is niet gemakkelijkte beantwoorden. Enerzijds zijn de kaders voor bankspaarproducten door de wetgever ontworpen met producttransparantie als doel: mede daardoor zijn bankspaarproducten in veel gevallen transparant van aard. Anderzijds spelen ook factoren die de transparantie in de markt belemmeren. Ten eerste is de markt voor fiscaal gefaciliteerde vermogensvorming als geheel complexer geworden. Door de introductie van banksparen worden op elkaar lijkende maar niet identieke producten aangeboden door verschillende soorten financiële instellingen. Deze instellingen staan gezien de aard van hun activiteiten bloot aan verschillende risico’s en kennen daarom een verschillend toezichtkader.
Hoewel de introductie van banksparen heeft geleid tot meer concurrentie, is er daardoor nog geen sprake van een volmaakt gelijk speelveld en is de markt voor consumenten wellicht moeilijker te doorgronden. Een tweede factor betreft de naam banksparen zelf. De wet banksparen maakt meer activiteiten mogelijk dan sparen bij een bank alleen. Bij het openen van een beleggersrekening onder de wet banksparen ligt het rendementsrisico veelal bij de klant en niet bij de instelling, waardoor van sparen geen sprake is. In geval van een beleggingsrekening bij een beleggingsinstelling is zelfs sprake van bank noch sparen.
Naam “Banksparen” kan verwarring veroorzaken
De naam banksparen kan daardoor verwarring veroorzaken en ervoor zorgen dat consumenten risico’s bij de beleggingsvariant onderschatten. (zie ook beleggen met banksparen)
Hoewel het voor consumenten toegevoegde waarde biedt om deze vormen van fiscaal gefaciliteerde vermogensvorming mogelijk te maken, verdient het aanbeveling dat de noemer waaronder dit gebeurt beter in overeenstemming wordt gebracht met de daadwerkelijke activiteit. Als dus de DNB in het kwartaalbericht van september 2010.
